Πίτσες, Λαμέ και Εurovision

Πίτσες, Λαμέ και Εurovision

Βραδιά Eurovision η χθεσινή, φίλοι μου! Ο πρώτος ημιτελικός μάς χτύπησε την πόρτα, φορώντας τα λαμέ και τα χρυσά του, ντυμένος λίγο σαν… σέξι καρνάβαλος και χοροπηδώντας σαν  τρομαγμένη μπαλαρίνα, που πρώτη φορά ανεβαίνει στη σκηνή έχοντας στο νου της να μαγέψει το πλήθος!

Χρόνια τώρα παρακολουθώ με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού το ευρωπαϊκό αυτό φεστιβάλ και παρόλο που δεν φημίζεται για την ποιότητα των τραγουδιών του, κάθε Μάη  μήνα, αδημονώ γι’ αυτές τις τρεις φαντασμαγορικές βραδιές! Αυτές τις λίγο trash, λίγο αχταρμά βραδιές, όπου οι πούλιες μπερδεύονται με τις βάτες, το Moulin Rouge με τη Madonna, οι μπαλάντες με τις ροκιές και τα φτερά τραβολογιούνται με τα πούπουλα!

Πάντα θυμάμαι να στρογγυλοκάθομαι με την οικογένειά μου στον καναπέ του σαλονιού, να μασουλάω την σπιτική τυρόπιτα της μητέρας μου, να σημειώνω σε χαρτάκια τα τραγούδια που ξεχώριζα και να μουρμουράω όλη την επόμενη μέρα τη  μελωδία που χαράχτηκε πιο έντονα στη μνήμη μου! Κάθε τέτοιες μέρες ο «Τζένγκις Χαν», της Γερμανίας του ’79, κάνει κατάληψη στην κουζίνα μου! Ο Τζόνι Λόγκαν μού αφιερώνει γονυπετής το «Hold me now», ο «Τσάρλι Τσάπλιν» χορεύει το «Ώτο Στοπ» στην αγκαλιά της Άννας Βίσση και ο «Σωκράτης, ο Σούπερ Σταρ» μιλάει για την «Ελλάδα, τη χώρα του φωτός» στους άγριους χορευτές της Ρουσλάνα!

Έτσι και χτες, τη βραδιά του πρώτου ημιτελικού, το σπίτι μας θύμιζε παιδικό πάρτι! Βέβαια, τα κεφτεδάκια και η τυρόπιτα της μαμάς μου -γιαγιά πλέον- είχαν αντικατασταθεί με δύο μεγάλες πίτσες και η τηλεόραση έπαιζε τόσο δυνατά που μας έλειπε η ντισκόμπαλα για ν’ αρχίσουμε να κόβουμε εισιτήρια, καλώντας τους γείτονες στη δική μας αυτοσχέδια disco!

Ξεκινάνε τα τραγούδια και αρχίζουν να πέφτουν τα πρώτα γέλια, μαζί με αχνές προβλέψεις…

«Παιδιά, η Ισλανδία μ’ αρέσει!», είπα, απευθυνόμενη στα παιδάκια μου.

Η Ισλανδία, βέβαια, είχε ένα σκιαχτικό τραγουδιστή με  το γουρλωμένο βλέμμα του πεινασμένου βρικόλακα στις μεταμεσονύχτιες ταινίες φρίκης!

Τι να πρωτοπώ για τις στραφταλιζέ κυρίες της Λετονίας!! Μετά από το φιλανθρωπικό γκαλά, είπαν να έρθουν να μας πουν κι ένα τραγουδάκι… Αφού ήρθαν στο τσακίρ κέφι, το χόρεψαν, κιόλας, με ύφος και στυλ μανεκέν σε επίδειξη ρούχων στη μοναδική καφετέρια της Πάνω Ραχούλας!

«Μαμά, μαμά, κοίτα τη φοράει η Αλβανίδα τραγουδίστρια!»

Τώρα εγώ πώς να το περιγράψω αυτό το ντύσιμο, αυτό το στυλ;; Ένα μπορώ να πω… «Όταν έκλαψε ο Γκοτιέ αντικρίζοντας το διαστημικό ρούχο με το κεφάλι σφηκοφωλιά!» Μπορεί να τον τσίμπησε και καμιά σφήκα… Ποτέ δεν ξέρεις…

«Χριστέ και Κύριε!», αναφώνησα βλέποντας το support τραγουδιστή της Ρουμανίας με την πίπιζα! Κάτι μεταξύ Michael Jackson και Grace Jones!

Kαι μετά ήρθαν οι… ευρωπαίες ξαδέλφες της Kim Kardashian! H Βελγίδα ήταν και ανήλικη… Παιδική εργασία! Ντροπή, Eurovision! Πώς το επέτρεψες αυτό;;

Το αποκορύφωμα;; Η deja vu συμμετοχή του Ισραήλ!! O τραγουδιστής με τον κρίκο στ’ αυτί και τις φαβορίτες (σίγουρα θαυμαστής του Σταμάτη Κόκοτα) μάς τραγούδησε μαζί με το τρελό παρεάκι-τσίρκουλο το «Αχ! κουνελάκι, κουνελάκι» σε ρυθμό χοροπηδηχτό!

Αγαπημένοι οι ευχούληδες της Ιρλανδίας! Φταίει, μάλλον, που αγαπάω την κέλτικη μουσική τους παράδοση, τον Johnny Logan και τους U2!

Άψογα και τα δικά μας κορίτσια, η Ελευθερία και η Ήβη, γιατί άμα δεν παινέσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει…