Τα εσώρουχα του Μπέκαμ... μπροστά στα μάτια μου!

Τα εσώρουχα του Μπέκαμ… μπροστά στα μάτια μου!

Τετάρτη βράδυ... Έχω πάρει τα πατατάκια μου -εννοείται… τα ψητά, αυτά που λένε πως δεν παχαίνουν! Τι σόι γυναίκα θα ήμουν, αλλιώς; Βουλιάζω στον καναπέ μου και περιμένω ν’ αρχίσει το αγαπημένο μου σίριαλ!  Το κουδούνι χτυπάει!

 «Τέτοιες ώρες επισκέψεις δεν είναι κι ό,τι καλύτερο! Και δεν έχω και τι να τους τρατάρω!» σκέφτομαι βαριεστημένα. Ανοίγω την πόρτα και μπροστά μου βλέπω την ξαδέλφη μου τη Φλώρα και τον αρραβωνιαστικό της το Νικόλα.

«Καλώς τα παιδιά! Πώς από δω τέτοια ώρα;»

«Γεια σου, ξαδερφούλα! Να μωρέ, είπαμε να περάσουμε να δούμε τι κάνεις και να τα πούμε λίγο!»

«Καθίστε, Φλώρα μου, καθίστε! Μόνο που θέλω να παρακολουθήσω ένα σίριαλ που παίζει τώρα και θα τα λέμε κιόλας! Εντάξει;»

«Ξαδερφούλα… Ξέρεις, μωρέ… Ο Νικόλας θέλει να δει λίγο μπάλα… Παίζει αυτή την ώρα  στο άλλο κανάλι η αγαπημένη του ομάδα!»

«Ας δει, Φλώρα μου! Έχει και στην κουζίνα τηλεόραση, ωραιότατη!»

«Μα… στην κουζίνα θα καθίσει μόνος του!»

«Και τι θα πάθει, Φλώρα μου; Θα κινδυνεύσει απ’ τα ζαρζαβατικά ή απ’ τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας;»

 Κοινώς, μου είχαν ανάψει τα λαμπάκια!! Αυτή την ιερή στιγμή της βραδινής ξεκούρασης, που την περίμενα όλη την ημέρα, ήρθε να μου τη χαλάσει ο… Πικέ και οι φίλοι του! Τώρα -βέβαια-  αν ερχόταν ο Πικέ… μόνος του, χωρίς φίλους και φυσικά χωρίς τη Σακίρα, θα ήταν διαφορετικά! Δεν θα δυσανασχετούσα καθόλου! Αντιθέτως, θα έβλεπα μαζί του όλα τα ματς κι ας δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω το διαιτητή από τους παίχτες!

«Αγγελική μου, μ’ ακούς που μιλάω; Μπορεί ο Νικόλας να δει μαζί μας τον αγώνα;»

«Τι να πω;  ΟΚ! Μπορεί!»

Ο οποίος Νικόλας είχε ήδη καθίσει στον καναπέ και απολάμβανε το ματς! Η Φλώρα πήγε κοντά του, τον αγκάλιασε τρυφερά  κι εγώ κάθισα να φάω τα πατατάκια μου που ήταν πλέον η παρηγοριά μου!

Ώσπου συμβαίνει αυτό που κάθε γυναίκα, που τυχαίνει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο, θα χαιρόταν να συμβεί! Δυο παίχτες αρχίζουν να τσακώνονται μεταξύ τους και ο ένας -ακούστε ακούστε!- κατεβάζει με δύναμη το σορτσάκι του αντιπάλου και βλέπουμε όλοι το ωραιότατο -αλά Μπέκαμ- εσώρουχό του!

«Κοίτα εκεί! Κοίτα εκεί τι γίνεται! Τσακώνονται οι γελοίοι!»

«Γιατί, Νικόλα, το λες αυτό;» του είπα,  καθώς είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και τα πατατάκια μού είχαν πέσει στο πάτωμα!

« Τώρα απέκτησε ενδιαφέρον ο αγώνας! Τώρα έγινε συναρπαστικός! Κι αν δεν φορούσε και εσώρουχο;  Θα ζούσαμε μεγάλες στιγμές εμείς τα κορίτσια που… τυχαίνει να παρακολουθούμε ποδόσφαιρο!»

 Γιατί για κάτι τέτοιες φοβερές στιγμές δεν βλέπουμε μπάλα, φίλες μου; Για να δούμε να βγάζουν οι παίχτες τις φανέλες τους στο τέλος του αγώνα και να χορεύουν μπροστά στα μάτια μας οι γραμμωμένοι κοιλιακοί, που μοιάζουν λες και βγήκαν από photoshop! Ή για μια στιγμή σαν κι αυτή, που καταλαβαίνεις την αξία του ακριβού εσωρούχου που διαφημίζει ο ωραίος Ντέιβιντ Μπέκαμ! Και που άλλο -βέβαια- να το φοράει ο Μπέκαμ και άλλο ο φίλος μας με τις μπιροκοιλιές και τα 15 κιλά παραπάνω στο… τέως αγαλματένιο σώμα του!

Πολύ το εκτίμησα το συγκεκριμένο άθλημα! Μα πάρα πολύ!!!