Άνδρας είναι... θα περάσει!

Άνδρας είναι… θα περάσει!

Η Κατερίνα, η κολλητή μου, μού τηλεφώνησε -κλαίγοντας-, χτες στις 3 τα ξημερώματα!

«Δεν υπάρχουν άνδρες, φιλενάδα! Δεν υπάρχουν σου λέω! Κι αν… υποθέσουμε πως υπάρχουν, μας δουλεύουν ψιλό γαζί!»

«Μα τι λες γλυκιά μου; Ποιοι άνδρες; Πού δεν υπάρχουν; Γιατί τηλεφωνάς μες στην άγρια νύχτα; Τι είμαι, κανένα βαμπίρ; (Ξέρετε τώρα, από εκείνα τα ωραία στις αμερικάνικες ταινίες…) Τι είμαι, Κατερίνα μου, βαμπίρ και δεν βγαίνω το πρωί στον ήλιο μη γίνω κάρβουνο για προσάναμμα  barbeque;»

«Αχ! Αγγελικούλα μου! Τα έχει μ’ έμενα και με μια άλλη! Κοινώς… με απατά!»

«Σε απατά; Το ξέρει η άλλη; Κι αυτήν την απατά… με την αφεντιά σου!»

«Αγγελική!! Σοβαρέψου! Για μένα μιλάμε, τη φίλη σου!»

«Τι να σοβαρευτώ, κορίτσι μου γλυκό; Όταν τα έφτιαχνες μαζί του δεν το φανταζόσουν; Δεν το ψυλλιαζόσουν; Δεν το… ψυχανεμιζόσουν; Ο κ. Τεστοστερόνη -εκείνο το βράδυ στο μπαρ- είχε κατέβει στον πλανήτη γη και έψαχνε την Κατερίνα με το μαύρο τσαντάκι και το πεινασμένο για σχέση μάτι! Ο τύπος «φώναζε» από μακριά πως αυτός είναι ο άνδρας που θα χαρίσει -σε όποια κερδίσει αυτό το κελεπούρι- την πιο αξέχαστη νύχτα της ζωής της! Μια νύχτα να θυμάται και να διηγείται!»

«Όχι, όχι, φιλενάδα! Δεν το φανταζόμουν!»

«Δεν ήθελες να το φανταστείς, γλυκιά μου! Γιατί εμείς οι γυναίκες μπορεί να έχουμε απύθμενη φαντασία για όλα, πλην των γκόμενών μας! Εκεί η φαντασία μας είναι περιορισμένης εμβέλειας. Μέχρι το… πρακτορείο Προπό, ας πούμε. Και μας ακούς να λέμε: « Πού πας αγάπη μου; Για καφέ με τον Γιάννη; ΟΚ! Θα περιμένω τηλεφώνημά σου!» Και ο Γιάννης, Κατερίνα μου, είναι… η Γιάννα από το γραφείο! Εκείνη η ψηλοκάπουλη «Σουηδέζα», κάτι μεταξύ Ούμα Θέρμαν και σερβιτόρας σε ελληνικό νησί το καλοκαίρι, που ξέμεινε από ευρώ και αναγκάστηκε να δουλεύει στην ταβέρνα του Μανώλη του ψαρά, που τυχαίνει να έχουν και σχέση και έτσι τρώει και κοιμάται τσάμπα!»

«Φιλενάδα… που δεν σε βλέπω ακόμα για πολύ, δεν αντέχω τις αλλοπρόσαλλες ιστορίες σου! Έχω τον πόνο μου κι εσύ MOY τι λες κι από πάνω! Give me a break, please!»

«Μωρέ, είτε break σού δώσω είτε lacta, τι θ’ αλλάξει; Γι’ αυτό… πάμε για ύπνο, Κατερίνα, πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή, ο φίλος σου να σε λατρεύει, να μη γυρίζει άλλη να δει. Οι άντρες να ‘ναι μες στα χάδια, για μας μονάχα να μιλούν, άλλη να μη γλυκοκοιτάζουν, εμάς να θέλουν, να ποθούν!»

Ένα τραγουδάκι για «όνειρα γλυκά», Κατερίνες μου!