Μανικιούρ, Πετικιούρ και το δεξί πόδι της Τζολί

Μανικιούρ, Πετικιούρ και το δεξί πόδι της Τζολί.

29 Φεβρουαρίου προχτές! Μια τέτοια μέρα κάθε τέσσερα χρόνια! Φαντάσου να έχεις γεννηθεί αυτή τη συγκεκριμένη ημερομηνία  και να περιμένεις με τεράστια χαρά να γιορτάσεις κι εσύ γενέθλια, όπως κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος μια φορά το χρόνο.

Κουδούνι ακούω! Ανοίγω με  τον  καφέ στο χέρι έτοιμη να τον προσφέρω σ’ όποιον δω στην πόρτα μου, να τον πάρει και να τον πιει οπουδήποτε αλλού -στο κοντινό παρκάκι, στο πεζοδρόμιο- εκτός από το δικό μου σπίτι, μαζί μου! Όπως καταλαβαίνετε ξύπνησα στραβά και μου φταίει ακόμα και το είδωλό μου στον καθρέφτη.

Στην πόρτα η Έλσα, φίλη από την παλιά μου δουλειά. Ναι!! Κάποτε δουλεύαμε, όπως σίγουρα ξέρετε! Ξυπνούσαμε πρωί, ντυνόμαστε, βαφόμαστε, γεμίζαμε την τεράστια γυναικεία τσάντα μας με οτιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους, από καλλυντικά μέχρι… δεύτερο ζευγάρι παπούτσια  -αν δουλεύαμε μέχρι αργά και μας καλούσαν μετά για ένα ποτό, με τις μπαλαρίνες θα πηγαίναμε; Όχι, βέβαια! Κλασικές γυναίκες, λοιπόν, με μυαλό και σώμα παντός καιρού!

«Τι θέλεις, βρε Έλσα, πρωί πρωί!»

«Καλημέρα, λένε οι άνθρωποι πρώτα! Μετά αρχίζουν τα «μπινελίκια»!

«Ωραία! Καλημέρα! Πες μου τώρα τι τρέχει!»

«Έχω γενέθλια σήμερα, το ξέχασες;»

«Να ζήσεις, κοριτσάκι μου! Να ζήσεις! Συγγνώμη που σ’ έπιασα απ’ τα μούτρα, αλλά… είμαι κάπως!»

«Άντε, σε συγχωρώ! Στην κάνω τη χάρη! Θέλω, όμως, τη βοήθειά σου και την παρέα σου!»

«Για λέγε! Κι αν μπορώ, ευχαρίστως!»

«Θέλω να τηλεφωνήσεις  στο κομμωτήριό σου για να πάω σήμερα για γενικό σέρβις. Βαφή, χτένισμα, μανικιούρ, πετικιούρ και χαλάουα.»

«Μα σήμερα όλα αυτά; Θα έχουν ώρα;  Ώρες, ήθελα να πω, γιατί ένα γενικό ρεκτιφιέ το χρειάζεσαι!»

«Έλα, έλα Αγγελικούλα μου! Η άβαφη ρίζα στο μαλλί έχει κατέβει μέχρι τ’ αυτιά! Είμαι πλέον μισή μελαχρινή, μισή ξανθιά! Μισή μαύρη, μισή κίτρινη! Προχτές ο ανιψιός μου μού είπε με ύφος Έλενας Ακρίτα στον ΑΔΥΝΑΜΟ ΚΡΙΚΟ «Θεία, είσαι ο αδύναμος κρίκος! Οι Απόκριες πέρασαν  και δεν φοράμε πια περούκες! Ειδικά της ΑΕΚ που απ’ όσο ξέρω τη μισείς, μιας και ο πρώην σου ήταν φανατικός της κιτρινόμαυρης ομάδας!» Ακούς τι μου είπε, το συγγενικό μου… τέρας; Με κορόιδευε κι από πάνω!  Έλα, έλα  κοριτσάκι μου, πάρε  τηλέφωνο, please;»

«Δεν παίρνω κανένα τηλέφωνο! Πάω να ντυθώ και φύγαμε για κομμωτήριο!»

Στο κομμωτήριο μάς υποδέχτηκαν με τιμές ολυμπιονίκη! Με την αναδουλειά που υπάρχει, όταν τους ενημέρωσε η Έλσα τι ήθελε να κάνει και μέρα καθημερινή… κοινώς πόσα λεφτά θα τους άφηνε στο τέλος, μόνο χορευτικό δεν έκαναν για να μας ευχαριστήσουν!

Άρχισε, λοιπόν, η ανακατασκευή της Έλσας! Μαλλί, νύχι, φρύδι και φτάνουμε στο πόδι! Στο ένα πόδι, στο δεξί καλό μας πόδι! Η αισθητικός κάνει τη δουλειά της και η Έλσα ανυπομονεί για τη βραδινή της έξοδο με το ωραίο, μαύρο της μάξι φόρεμα. Ξαφνικά ακούμε φωνές από το δωμάτιο της αισθητικού! Η κοπέλα έχει διπλωθεί στο πάτωμα από τους πόνους, η Έλσα την κοιτάζει απορημένη, όπως όλες μας, μέχρι που η υπεύθυνη του κομμωτηρίου την παίρνει και την πάει στο νοσοκομείο! Οξεία σκωληκοειδίτιδα η διάγνωση!

«Αγγελική, τι θα κάνω τώρα, όσο κι αν κλαίω δεν αλλάζει τίποτα! Το δεξί μου πόδι άτριχο σαν ποπός μωρού και το αριστερό μου…»

«Το αριστερό σου τριχωτό σαν… ποπός μωρού αρκούδας! Μην κλαίς γλυκιά μου! Θα είσαι η ομορφότερη και η καλύτερη απόψε! Θα είσαι η Ελληνίδα Αντζελίνα  Τζολί! Το δεξί πόδι έξω από το φουστάνι, το αριστερό καλά κρυμμένο μέσα! Ούτως ή άλλως πάντα ακολουθούσες τη μόδα. Τώρα θα την ακολουθήσεις… κατά πόδας! Πιο μέσα στη μόδα δεν γίνεται!»