Ο Ανδρέας

Ο Ανδρέας

Είχε δυο σημάδια από τατού

 στο δεξί του χέρι το αντρίκιο

κι όταν τσακωνόταν για το δίκιο,

φώναζε και τα 'δειχνε παντού.

Έπλαθε ταξίδια με το νου,

έλεγε θα φύγει γι' άλλες χώρες

κι όταν τον μουσκεύανε οι μπόρες,

η καρδιά του σάλπαρε γι' αλλού.

Όλοι τον περνούσαν για τρελό

επειδή είχε όνειρα μεγάλα,

μα ο Ανδρέας ζούσε τη ζωή

περιμένοντας καράβια άλλα.

Ήταν ταξιδιάρικο πουλί

που δεν είχε πουθενά λιμάνι

κι όταν τον κουράζανε πολύ,

έτρεχε να φύγει σαν αλάνι.

Μα ήτανε παιδί μες στην ψυχή του

και κανείς δεν το 'χε καταλάβει

κι όταν τυραννούσαν τη ζωή του,

πέταγε για μακρινά πελάγη.

(Αθήνα, 1995)