Τα Μαύρα Φόραγες
Ταξίδι στ' όνειρο
λαχτάρας χρώμα,
δυο μάτια πράσινα
κοιτούν το γιόμα.
Δυο χέρια απαίδευτα
σε αγκαλιάζουν,
δυο χείλη κόκκινα
φωτιές σού βάζουν.
Έρχεται η άνοιξη
γεμάτη χρώμα,
μα εσύ τα μαύρα σου
φοράς ακόμα.
Τα χείλη κόκκινα
σε διαολίζουν,
μα την ψυχούλα σου
δεν την αγγίζουν.
Η σκέψη πάλλεται,
ο νους σου τρέχει,
βάσανο η έγνοια της,
τέλος δεν έχει.
Τα χέρια που ήρθανε
να σ' αγκαλιάσουν,
μπορεί να το 'καναν
μα δεν σ' αλλάζουν.
Τα μαύρα φόραγες
και συνεχίζεις,
την άνοιξη έδιωξες,
χειμώνα χτίζεις.
Καρδιά με τραύματα,
ματιά σβησμένη,
ελπίδα που έφυγε,
ζωή χαμένη.
(Αθήνα... σαν να μην πέρασε μια μέρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου