Στο Κάστρο το Παλιό

Στο Κάστρο το Παλιό  

Στο κάστρο το παλιό,

σαν το κρυφό σχολειό,

σ' αντάμωνα για χρόνια.

Κρατούσα αγκαλιά

τ' ανάκατα μαλλιά

με μια αγάπη αιώνια.

Στο κάστρο το παλιό,

κρυφτό, κυνηγητό

κι ήμουν η πριγκιπέσσα σου.

Μου 'φερνες θησαυρούς

από Μαυριτανούς

κι εγώ σκιρτούσα μέσα σου.

Ο ήλιος σαν φωτιές

περνούσε απ' τις ρωγμές

και κούραζε τα μάτια μας.

Παιχνίδι με το φως,

το σώμα και το πώς,

ζωήρευαν τα χάδια μας.

Στο κάστρο το παλιό

του φεγγαριού μιλώ

για το μακρύ ταξίδι σου.

Το βλέμμα πια θολό,

το χείλι σφαλιστό

κι εγώ φθαρτό στολίδι σου.

Στο κάστρο το παλιό

σαν κούκλα καρτερώ

να αφεθώ στα χέρια σου.

Τίποτα δεν ποθώ

μα που ήμουνα εγώ

δροσιά στα καλοκαίρια σου.

    (Νάξος 2004)